Rak skóry u psa – objawy. Do objawów nowotworów skóry u psa należą przede wszystkim przeróżne zmiany zlokalizowane w skórze i tkance podskórnej. Mogą mieć one postać zarówno powiększającego się, twardego guza, jak i niewielkiej, ciemnej plamki ukrytej pod sierścią. Początkowe stadia raka skóry u psa często nie powodują Leczenie chirurgiczne . Do najczęściej wykonywanych zabiegów w przypadku raka odbytnicy należą: amputacja brzuszno-kroczowa odbytnicy sposobem Miles’a (w przypadku guzów umiejscowionych w dolnej części odbytnicy, gdy nie ma możliwości uzyskania radykalnego marginesu ( 1 - 2 cm poniżej guza na nie napiętym jelicie) lub gdy istnieje obawa o możliwość uszkodzenia zwieraczy odbytu Pierwsze widoczne dla opiekuna zaburzenia widzenia u psa z jaskrą pojawiają się, gdy ciśnienie w gałce ocznej wynosi 50–60 mmHg. Ból odczuwany w związku z jaskrą, zwykle objawia się zmianami w zachowaniu, a nie spazmatycznym mruganiem. Jaskra u psa krok po kroku, czyli leczenie, objawy, rokowania a także możliwe powikłania i diagnoza. Vay Tiền Nhanh Chỉ Cần Cmnd Nợ Xấu. Rak u kota to poważna sprawa. Najczęściej spotykane nowotwory u kotów to nowotwór listwy mlecznej, mięsak poszczepienny i chłoniaki. Dwa pierwsze to niestety najczęściej zmiany złośliwe, prowadzące szybko do przerzutów, zbyt późno wykryte, gdzie nawet zabieg chirurgiczny nie uratuje życia zwierzęcia. Jak im zapobiegać? Nie ma nic lepszego niż profilaktyka: badania okresowe kotów, szczepienia nie za często i tylko te potrzebne, szybka reakcja i szybkie podjęcie leczenia w przypadku podejrzenia zmian o charakterze rakowym oraz – sterylizacja kotek. Rak listwy mlecznej Najlepiej jest zapobiegać rozwojowi raka listwy mlecznej, czyli – sterylizować kotki i nie stosować antykoncepcji hormonalnej. Ideałem jest sterylizacja wykonana jeszcze przed pierwszą rujką – wówczas praktycznie do zera spada ryzyko zachorowania kota na raka sutka. Znane są przypadki, gdy nawet jednorazowe podanie zastrzyku hormonalnego zaskutkowało rozwojem nowotworu. Dawki hormonów podawane w tygodniowych lub półrocznych dawkach w celach antykoncepcyjnych są prawdziwymi bombami. Starsze niesterylizowane kotki też są bardziej zagrożone rozwojem raka sutka. Co robić, gdy guzy na sutkach już występują? Ratunkiem może być natychmiastowy zabieg usunięcia całej (albo obu) listwy mlecznej ze sporym zapasem zdrowej tkanki. Niestety w tym stadium bardzo często komórki rakowe są już rozsiane po całym organizmie. Nowotwory sutka są zmianami bardzo złośliwymi. Wybitnie szybko dają przerzuty do płuc, w miesiąc-kilka miesięcy po radykalnej mastektomii kot zaczyna szybko się męczyć, pojawią się rosnące szybko problemy z oddychaniem – to właśnie efekt przerzutów, niszczących płuca i w sposób postępujący zmniejszający ich powierzchnię. Kot zaczyna się dusić. Na tym etapie niewiele można pomóc, poza leczeniem paliatywnym i wyczuciem momentu, gdy „to już”, gdy dalsze czekanie oznacza śmierć przez uduszenie, a jedyna pomoc dla kota to eutanazja. Czy to przekonało was, że zabieg sterylizacji to nie fanaberia ale konieczność, nawet jeśli kotka nigdy nie wychodzi z domu i nie ma niekastrowanych kocurów do towarzystwa? Mamy nadzieję, że poszczepienny/poiniekcyjny Drugi rak u kota pod względem częstości występowania to mięsak poszczepienny, zwany też mięsakiem poiniekcyjnym. Większość z mięsaków poiniekcyjnych to niestety także zmiany bardzo złośliwe. Mogą rozwinąć się po niektórych rodzajach szczepień, np. przeciw wściekliźnie czy białaczce (szczepionką z adjuwantem), ale znane są przypadki, gdy zapoczątkowały je inne częste wkłucia igłami a nawet czipowanie (jeden odnotowany przypadek). To dlatego zaleca się szczepienia nie w kark, ale w kończynę tylną – w razie rozwoju guzka, łatwiej jest usunąć samą zmianę lub amputować łapę niż usuwać płat skóry i mięśni z karku. Dlatego też obecnie nie zaleca się zbyt częstych szczepień czy też niepotrzebnego szczepienia kotów niewychodzących przeciw wściekliźnie czy kociej białaczce wirusowej. Postępowaniem z wyboru w przypadku mięsaków jest jak najszybsze chirurgiczne usunięcie zmiany ze sporym zapasem zdrowej tkanki, zbadanie histopatologiczne wycinka pod kątem złośliwości, plus dalsze okresowe badania, czy nie pojawiają się wznowy. Im szybciej nastąpi usunięcie zmiany, tym większa szansa na zdrowie pupila. Istotny jest czas i radykalność zabiegu. Przerzuty, jeśli się pojawią, podobnie jak w raku sutka obejmują płuca – kot zaczyna się dusić. Chłoniak Chłoniak lub chłoniakomięsak jest chorobą nowotworową układu limfoidalnego, która pierwotnie atakuje węzły chłonne i/lub narządy wewnętrzne, takie jak wątroba i śledziona. Nie stwierdzono skłonności rasowych u kotów w kierunku rozwoju tego nowotworu. U kotów zakażonych wirusem białaczki kociej (serologicznie „dodatnich”) chłoniak pojawia się w wieku 3-5 lat, natomiast u zwierząt wolnych od białaczki (serologicznie „ujemnych”) – w wieku 7-10 lat. Klasyfikacja chłoniaków ze względu na przyczynę przyczyna wirusowa – chłoniak białaczko-pochodny – występuje u kotów zakażonych wirusem białaczki przyczyna genetyczna karcinogeny – pewne czynniki chemiczne, fizyczne i wirusowe mogą wpływać na wystąpienie chłoniaka. Klasyfikacja chłoniaków w zależności od umiejscowienia postać rozsiana (wieloogniskowa). Najczęściej spotykana forma u psów. Uogólnione powiększenie węzłów chłonnych. Pozostałe objawy są niespecyficzne – brak apetytu, spadek masy ciała, zwiększone pragnienie i oddawanie moczu, apatia. Często stwierdza się powiększenie wątroby i śledziony. postać pokarmowa. Objawy – wymioty, biegunka, spadek masy ciała, apatia. postać śródpiersiowa. Objawy ze strony układu oddechowego, obrzęki obwodowych części ciała. U 40-50% psów występuje jednocześnie hiperkalcemia (nadmiar wapnia we krwi). Inne możliwe objawy to zwiększone pragnienie i oddawanie moczu, brak apetytu, osłabienie. postać skórna. Pojedyncze lub liczne zmiany skórne, mogą przypominać inne choroby skóry – np. łojotok, pęcherzycę lub ropne zapalenie skóry. Początkowo wyglądają jak swędzące wypryski, stopniowo zaczynają przybierać formę guzów. U 50% zwierząt występuje świąd. postać zewnątrzwęzłowa. Może dotyczyć oczu, centralnego układu nerwowego, kości, serca, nerek, pęcherza moczowego, jamy nosowej. Rozpoznanie chłoniaka Rozpoznanie chłoniaka opiera się na dokładnym wywiadzie i badaniu klinicznym oraz badaniach dodatkowych, takich jak badanie krwi, badanie histopatologiczne węzła chłonnego, badanie szpiku kostnego oraz badania obrazowe (RTG, USG). Ostateczne rozpoznanie daje dokładne badanie histopatologiczne. Chłoniak jest nowotworem ogólnoustrojowym, atakuje układ krwiotwórczy. Nie da się go wyciąć. Jedyną możliwością walki z nim jest chemioterapia. Na szczęście te akurat komórki nowotworowe bardzo nie lubią chemii i już po pierwszych kroplówkach węzły chłonne zmniejszają się. Łagodne objawy uboczne chemioterapii zdarzają się często. Zwierzaki kilka dni po podaniu leków mogą mieć gorszy apetyt, mogą być trochę słabsze i mogą zareagować lekką biegunką. Poważne objawy uboczne zdarzają się rzadko, najczęściej tylko na początku, gdy dochodzi do tzw. ostrego zespołu rozpadu guza. Rozpadające się komórki nowotworowe uwalniają dużą ilość substancji toksycznych, co prowadzi do objawów chłoniaka Chłoniaki dość dobrze poddają się leczeniu chemią. W przypadku kotów podjęta terapia może wydłużyć życie kota nawet o rok. I jest to życie niemal w pełni komfortu. Niestety, u kotów chłoniaki są śmiertelne. Warto wiedzieć, że koty z reguły dobrze znoszą chemioterapię. Natomiast jest stosunkowo niewiele ośrodków wyspecjalizowanych w prowadzeniu pacjentów onkologicznych. Nieleczone psy i koty z chłoniako-mięsakiem przeżywają średnio 4-6 tygodni, podczas gdy u 75-90% leczonych psów i kotów objawy prawie całkowicie się wycofują i zwierzęta żyją w dobrym stanie nawet 6-12 miesięcy. Czasem dłużej. Najczęściej po kilku lub kilkunastu miesiącach chłoniak wraca. Jak dużo czasu dostanie pacjent zależy od rodzaju chłoniaka, od wieku pacjenta i od momentu wprowadzenia leczenia. Najczęściej chłoniaki są „podleczane” sterydami albo właściciele czekają, aż węzły chłonne same się zmniejszą. Bo na początku choroby psy i koty czują się znakomicie! Gdyby nie niepokojące „guzki” na gardle można by uznać, że zwierzak jest zupełnie zdrowy. Znanych jest wiele schematów leczenia chłoniaków, różnią się one składem podawanych leków oraz częstotliwością i drogą podawania. O doborze odpowiedniego schematu decyduje kilka czynników: Koszty leczenia – chemioterapia łącznie z dodatkowymi czynnościami jej towarzyszącymi (katetery dożylne, kontrolne badania krwi itp.) jest kosztowna. A im nowocześniejsze schematy leczenia, prowadzące do dłuższej remisji, tym koszty leków są większe. Czas – bardziej rozbudowane schematy leczenia wymagają od opiekuna zwierzęcia większego nakładu czasu. Objawy uboczne – już pierwsze badania mogą wykluczyć stosowanie jednych leków, a wskazywać na inne. Leki stosowane w terapii nowotworów mogą działać toksycznie na niektóre narządy, jednak korzyści z ich stosowania przewyższają znacznie ryzyko. Często złożone programy lecznicze niosą większe ryzyko działań ubocznych, ale też dają dłuższą remisję. Doświadczenie lekarza prowadzącego – podawanie dożylne leków cytostatycznych wymaga dużej wprawy (duża toksyczność nawet po kontakcie miejscowym!), ważne jest doświadczenie lekarza w prowadzeniu pacjentów z chłoniakiem. Czy chemioterapia jest dużym zagrożeniem dla domowników? Leki stosowane w chemioterapii są szkodliwe, ale przy wprowadzeniu kilku podstawowych zasad ich szkodliwość jest ograniczona do minimum. Większość leków jest stosowana w bardzo niewielkich dawkach. Leki potencjalnie szkodliwe są podawane z niską częstotliwością. Leki są wydalane w niewielkich ilościach różnymi drogami. Unikanie bezpośredniego kontaktu z wydalinami i wydzielinami leczonego zwierzęcia (kał, mocz, wymiociny, ślina) wystarczy do zapewnienia sobie i domownikom bezpieczeństwa (czyli sprzątanie po pupilach w jednorazowych rękawiczkach, unikanie wylizywania twarzy i wyprowadzanie na siku poza ogródek, szczególnie, jeżeli w domu są raczkujące po trawie małe dzieci).Rak u kota – co powinno wzbudzić nasz niepokój? Kiedy należy udać się do lekarza wet-onkologa? O tym opowiada na swoim blogu Maja Ingarden z lecznicy Therios, konsultująca zwierzęcych pacjentów onkologicznych: „Właściciel trafia do mnie wraz ze zwierzęciem nie jak zobaczy guzka… Nawet nie jak dostanie rozpoznanie histopatologa… Ani nie jak zmiana jest pięć razy większa niż na początku… Otóż właściciel w większości sytuacji przyjeżdża do onkologa jak do cudotwórcy, jak nowotwór jest już rozsiany po całym organizmie, guzy nieoperacyjne, kości przeżarte na wylot, a w szpiku nie ma ani jednej komórki nie-nowotworowej. Pomyślcie, kiedy sami popędzilibyście do onkologa. Jak guz ma wielkość arbuza? Czy jak rak przedziurawi podniebienie na wylot? Czy jak już nie możecie oddychać płucami zajętymi przez przerzuty? Czy może jednak wcześniej, na etapie małego guzka lub kilku „podejrzanych” komórek we krwi? Onkolog, aby mógł wygrać walkę z rakiem, musi podejmować decyzje wcześnie. Czasami mały, niewinnie wyglądający guzek, jak nie zostanie od razu potraktowany „armatą” zabije pacjenta. Przykład: mastocytoma, nowotwór złośliwy, który nawet przy średnicy 2 mm powinien być usunięty z 3-centymetrowym zapasem tkanki. Lekarz pierwszego kontaktu „przypali” laserem. Lekarz onkolog zrobi dziurę jak po granacie. Inny przykład: mięsak poszczepienny u kotów. Guziczek 1-centymetrowy często wokół ma całkiem spory szpaler komórek nowotworowych. Kot przechodzi jeden, drugi zabieg. Guz odrasta. „Ratunku, co robić?” pyta właściciel. Na tym etapie niewiele, często zostaje już tylko paliatywna chemioterapia i liczenie na łut szczęścia. Wnioski? Specjalistycznym leczeniem powinien zajmować się specjalista. Są ośrodki, które patrzą na pacjenta onkologicznego onkologicznie, stosują chemioterapię odpowiednią do rodzaju nowotworu i mają doświadczenie w leczeniu paliatywnym. Skierowanie pacjenta na leczenie onkologiczne NIE PRZYNOSI UJMY ani lekarzowi, ani właścicielowi, ani tym bardziej zwierzakowi… Chemia to nie tylko podanie leków. To potrafi każdy. Chemioterapia to sztuka prowadzenia pacjenta onkologicznego. Trzeba wybrać odpowiedni program, dobrać zestaw koniecznych badań dostosowany nie tylko do rodzaju chłoniaka, ale też do kieszeni właściciela, trzeba umieć radzić sobie z objawami ubocznymi. A na końcu najtrudniejsze: powiedzieć w odpowiednim momencie STOP, dalsza walka nie ma sensu. I przekazać tę informację właścicielowi zwierzaka.” Jacek Ingarden z lecznicy Therios: „Dziś leczy się coraz więcej nowotworów, których jeszcze kilka lat temu nie leczono z powodu braku skutecznych metod. Ludzie boją się nowotworów, boją się nawet o nich słyszeć, a nie mówiąc o diagnostyce i leczeniu. Choroba nowotworowa jest chorobą jak każda inna. Trzeba się z nią zmierzyć jak z zapaleniem gardła.” Medycyna weterynaryjna się zmienia. Zmieniają się standardy leczenia i terapie. Ważna jest też edukacja. Wzrost świadomości – rak to nie wyrok, także u zwierząt. Im wcześniej wykryty rak u kota (kłaniają się badania okresowe nawet zdrowych na oko kotów), tym większa szansa na całkowite wyleczenie lub znaczne przedłużenie zwierzęciu życia. W opracowaniu korzystano z materiałów na stronie lecznicy Therios, która jest jednym z pionierów onkologii weterynaryjnej w Polsce. Fot: Kaspars Grinvalds / Gruczolak to nowotwór łagodny, powstający z tkanki nabłonkowej gruczołów wydzielania zewnętrznego i wewnętrznego oraz z przewodów tych gruczołów. Może wystąpić w obrębie różnych narządów - pojawia się np. gruczolak przysadki mózgowej, nadnercza, jelita grubego. Nie można mylić go z gruczolakorakiem. Gruczolaki to niegroźne zmiany nowotworowe o charakterze łagodnym. Ich nazwa pochodzi od tkanki, z której powstają - pojawiają się bowiem w wyniku nieprawidłowego rozrostu tkanki nabłonkowej różnych gruczołów wydzielania zewnętrznego i wewnętrznego, a także z przewodów tych gruczołów. Miejscami powstania gruczolaka mogą być: przysadka mózgowa, nerki, tarczyca, przewód pokarmowy (zwłaszcza jelito grube itp.). Zależnie od rodzaju i miejsca występowania, gruczolak może dawać różne objawy lub przebiegać bezobjawowo. Bywa guzem aktywnym hormonalnie - tzn. produkuje hormony, których nadmiar może w znacznym stopniu zaburzyć prawidłowe czynności organizmu. Gruczolak a gruczolakorak: jak rozpoznać? Przyczyny powstawania gruczolaków nie są do końca poznane. Zdaniem specjalistów mogą one pojawiać się na podłożu genetycznym. Niezależnie od lokalizacji, zmiany konieczna jest diagnostyka, która pozwoli odróżnić nowotwór łagodny (gruczolaka) od złośliwego (gruczolakoraka). Rodzaj zlecanych badań diagnostycznych jest zależny od umiejscowienia gruczolaka. W przypadku gruczolaka przysadki mózgowej wykonuje się badania hormonalne, okulistyczne oraz badania obrazowe: tomografię komputerową bądź rezonans magnetyczny. W sytuacji podejrzenia gruczolaka tarczycy i przytarczyc dodatkowymi badaniami są: USG tarczycy, scyntygrafia, a także biopsja cienkoigłowa. Gruczolaki nadnercza można rozpoznać po wykonaniu tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego. Gruczolak prostatyczęsto wykrywany jest podczas badania per rectum, ultrasonografii przezodbytniczej, a także biopsji. Z kolei zmianę wobrębie jelita grubego diagnozuje się na bazie przysadki mózgowej: rodzaje, objawy i leczenie Gruczolak przysadki to guz zlokalizowany w dolnej części czaszki, w zagłębieniu kości klinowej, tzw. siodle tureckim. Możemy wyróżnić gruczolaki (powyżej 10 mm średnicy) oraz mikrogruczolaki (mniej niż 10 mm). Zmiana składa się z aktywnych hormonalnie komórek dokrewnych przedniego płata przysadki mózgowej. Oznacza to, że guz wydziela hormony. Zależnie od ich rodzaju, istnieją różne typy gruczolaka przysadki: gruczolaki prolaktynowe (ponad 50%), gruczolaki wytwarzające hormon wzrostu (15-25%) oraz gruczolaki kortykotropowe (5%). W pozostałych przypadkach (do 20%) gruczolaki pozostają nieczynne hormonalnie (tzw. gruczolaki niewydzielające). Różne gruczolaki przysadki mogą powodować zaburzenia hormonalne, nadmierne tycie, zaburzenia wzrostu oraz chorobę Cushinga. Guz bardzo często nie daje żadnych objawów, niekiedy powoduje bóle głowy i ucisk w okolicy nerwu wzrokowego (co może doprowadzić do zaburzeń widzenia). Bez względu na typ i umiejscowienie gruczolaka przysadki w pierwszej kolejności stosuje się leczenie farmakologiczne (które ma na celu stabilizację gospodarki hormonalnej zaburzonej przez nowotwór). W przypadku braku skuteczności farmaceutyków niezbędna może okazać się operacja. Gruczolak nadnercza Łagodny nowotwór nadnercza jest schorzeniem stosunkowo rzadkim i zwykle ma postać gruczolaka kory nadnercza. Guz rzadko daje jakiekolwiek objawy i najczęściej bywa diagnozowany "przypadkiem" podczas tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego. Jednak w przypadku zmian aktywnych hormonalnie, mogą wystąpić groźne dla zdrowia konsekwencje: choroba Cushinga, problemy skórne, otyłość brzuszna, zaburzenia miesiączkowania, nadmierne owłosienie, cukrzyca, osteoporoza itp. Całkowite wyleczenie gruczolaka nadnerczy gwarantuje jedynie operacja. Gruczolak cewkowy jelita grubego Gruczolaki jelita grubego dzielą się na 3 rodzaje: gruczolak cewkowy, gruczolak kosmkowy i mieszany. Na ich pojawienie narażone są między innymi osoby, które chorują na wrzodziejące zapalenie jelit, chorobę Leśniowskiego-Crohna, ludzie otyli, palacze, a także ci, u których w rodzinie wystąpiły nowotwory jelita grubego. Nieleczona zmiana łagodna może z czasem przekształcić się w złośliwą. Najczęściej dzieje się tak w przypadku zmian o charakterze kosmkowym. Gruczolaki cewkowe stanowią około 75% wszystkich gruczolaków jelita grubego. Mają zwykle do 10 mm średnicy i mogą rosnąć w grupach. Zwykle występują w esicy, niekiedy także jako gruczolak odbytu. Szacuje się, że do 5% zmian cewkowych przybiera z czasem formę złośliwą. Gruczolak tarczycy i przytarczyc Gruczolaki tarczycy bywają wyczuwalne jako niewielkie guzki (zgrubienia, grudki) na szyi. Z czasem jednak mogą powiększać się i uciskać na sąsiednie struktury, powodując np. chrypkę lub zmianę zabarwienia głosu. Gruczolaki występują pojedynczo lub mnogo, niekiedy także w powiększonej tarczycy (tzw. wole tarczycowe). Aktywne hormonalnie gruczolaki są przyczyną nadczynności tarczycy lub przytarczyc. Podobnie jak inne gruczolaki, wymagają leczenia farmakologicznego i/lub prostaty (gruczołu krokowego) Gruczolak gruczołu krokowego (stercza, prostaty) dotyczy zwykle mężczyzn po 50. roku życia. Rozrost gruczołu krokowego może objawiać się uciskiem na cewkę moczową oraz trudnościami podczas oddawania moczu, których konsekwencją bywa zaleganie moczu i zapalenie pęcherza. Objawy te mogą powodować znaczny dyskomfort u chorego. W przypadku gruczolaka prostaty stosuje się zachowawcze leczenie farmakologiczne, które mają na celu złagodzenie objawów i uregulowanie oddawania moczu. W przypadku oporności na leki konieczne może okazać się leczenie operacyjne. Zobacz film: Gen BRCA a nowotwory. Źródło: 36,6 Gruczolak nadnercza, po usunięciu potwierdzającym, że jest to gruczolak nie wymaga zwykle żadnego leczenia, rokowanie pomyślne Chirurg ogólny i specjalista w dziedzinie onkologii. Uczestnik licznych szkoleń.

gruczolak odbytu u psa rokowania